غزل/ هدایت الرحمن ډاډ

هدایت الرحمن ډاډ

شيطانه ! نه يې د ادم د زاويې نه بره
آواز دې نه ځي د آسمان د دروازې نه بره

زه مې د ژوند د کوم موسم فاتحه وکړم ورشم ؟
مور مې چې مړه شوه ماته څه وه د هغې نه بره ؟

ستا الوداع ، د باران څاڅکي ماښامى د ژمي
بيا هم ژوندى يم ددې لويې حادثې نه بره

په هر مکان کې د خپل ځان په جنازو لګيا يو
يارانو څه وکړل ؟ زمونږ د تماشې نه بره ؟

عشقه ! ذرې دې کړم ، ايره دې کړمه ښه دې وکړه
نور به مې څه وکړې ؟ قربان دې شمه دې نه بره

يه لايزاله ! چې دا څومره يمه دومره ښه يم
زه بل څه نه غواړمه ستا د ارادې نه بره

ډاډ دى کچکول دى ملنګي ده د شبو قبر دى
هاغلته پروت دى ددې ښار د هديرې نه بره