ستړی ژوند‎

نظام کندهاری

نور نو له دې ستړي ژونده ستړی يم
هجره ! لا دې څومره پوروړی يم ؟

ته که عزرائيله راځې روح مې وړې
زه دې تر راتګ وړاندې لا مړی يم

ما ورته زخمونه د سينې شمېرل
ده ويل ارمان يم لا نيمګړى يم

ما ويل د يار غمه راسره دې يې
ده ويل زه دې هم د غاړې پړی يم

بيا مې ده توبه د سترګو جنګ نکړم
داسې د بڼو غشو مات کړی يم

روح اوتن مې ونيول کينسر د درد
څومره که پياوړی وم وُمړی يم

ډک چې په غزلو شي د خيال تالار
زه نظام د هغه محفل غړی يم