غزل / سعادت کلیوال

ســــعادت کلــيوال

د ژوندانه په سخته لار چه کړیدلی یـــمه
سـتا د يادونــو کاروان ډیـر ډیـر زورولی یـــمه

غېـږ کې دې پـروت یــم خو د خپل زړګي درزا اورمه
د بیلتانه له اوازونو ویــریدلـی يـمــه

د تورو سترګو په مورچــل کې دې پناه اخلمه
زه د غمــونو له دنیا راتښتیدلی یــمـه

له مودې ورکې خوشحالۍ ته به مې چیرته ګورې
د حسرتونــو تر جهانه رسیدلی یــمــه

له تا ګیله نشته جانانه تا هیڅ ندي کړي
د خپلې خُلې په اسويــلیو سوځیدلی یــمه

له مانه لرې سعــادته تاته څه پتــه ده
زه دې تصویـر ته بیګــاه څومره ژړیــدلی یـمه