خلــــــــګ / حسيني

عزيزالله حسيني

کــــــله راويـــښږي دا ويـــــده خــــــــلګ
داسې معــــــلوميږي لکه مړه خلګ

ښې مې په زړه لګي د شپېلۍ نغمې
ځكه مې خوښيږي د راغه خلګ

ځوانه که بې توري ، بې قلمه وې
يو به سي له کــــــــــلي نه اوبه خلګ

دوی ته چې کوتک او يا ټوپك نه وي
کله به سيـــــــده شــي دا کاږه خلګ

دومره بې ننګي او د پښتون غولى
کـــــله يې زغمى شي پښتانه خلګ

دا د مظلوم چيــــغې ولې نه اوري
بيا د څه شي مينې کړل کاڼه خلګ

حق په سترګو ويني ځي باطل پسي
شول حسيني ولې او په څه خلګ