د ديدار بهانه ( نعتيه غزل )

شاعر: نظام کندهاری

خزان جهان ته راغله د بهار زمانه
تورتم يې کړ په وړانګو د رخسار بيګانه

اُحد او ها پر سپين مخ يې پرهر مو دی ياد
دا ځکه يو مدام پر دغه لار نذرانه

د مينې لومړی شرط يې دی إيثار او وفاء
که نه نو څه به غوښتل له انګار پروانه؟

د حشر په لو ورځ به وي شافع د أمت
همدغه ده زمونږ د إفتخار نشانه

په غېږ کې يې دی پروت د قبلتينو إمام
ده ښکلې تر نړۍ د دغه ښار ويرانه

رانجه مې د لېمو وای د قدم خاورې يې
بيا وای د يار د کلي مست خمار ديوانه

هدف به مو نظامه وي وصال د آشنا
کوثر به مو شي هسي د ديدار بهانه

مطلع:

ثابت نشد بوعدهٔ خود يار الغياث