نعتيه غزل

شاعر: عبدالقدوس فاتح

خـاونده په أرمـــان يم له مــــودو د مـدينـې
نور ستـرګې کړه رایخـې په ليــدو د مـدينـې

رانجه چې کړم د سترګو د جانان د قدم خاورې
همـدا رانجه مې خوښ دي له رانجو د مـدينـې

سلام دې وي پر ښکلي خوږ دلبر د مدينې مې
سلام يـې پـه يــارانو مېړنــــــو د مـدينـې

لا دلتــه د جـانـان د تـورو زلفـو وږمـې پاتي
عطـرونه حيـران کړي دي خوشوبـو د مـدينـې

قـربـان شم د حــرم له عارفينـو درويشــــانو
قـربـان لـه ملنګانـــو د کوڅـــــو د مـدينـې

هـر لـور ته يې خپـرې د رڼاګانو پلوشـې دي
جهـان واړه روښـــان دی له ډېوو د مـدينـې

«فاتحه» مدينې مونږ ته د عشق سبق ښودلی
مونږ ويـاړو تل په نـوم او تاريخــو د مـدينـې

پای.