خوږه ياره”

شاعر: عبدالقدوس فاتح

د پاکــې مينــې پاکـه غونــدې يـاره ” خوږه ياره
وه ګــرانه وه زړګيــه وه دلـــداره ” خوږه ياره

چې ته راشې غمونه او دردونـه مې هم ورک شي
چـې ته نه يـې نـو ډېر يـم نا کـراره ” خوږه ياره

زمـا په سر دې بار شـي په تا غم مې نه لـوريږي
تل خوښ اوسې قربان دې شم درځاره ” خوږه ياره

چې دواړه به يوځای تلو او يوبل ته به موسکي وو
اوس ژاړمـــه چې ځــم په هغې لاره ” خوږه ياره

که ته مړ شې زه هم به زاره ترک درپسې مړ شم
که زه مړ شـوم راځـې به تر مـزاره؟ ” خوږه ياره

اوس هره شپـه له غمـه لکـه شمــه ويـلې کېږم
مـړې اوښکـې تويومـه تـر سهــاره ” خوږه ياره

«فاتحه» وايم ته يې ، ته مې ژر سترګو ته راشې
چـې څـوک هم راتـه غږ وکـړي أواره ” خوږه ياره