غزل: حمدالله فطرت

حمدالله فطرت

څه زړه خبرې غواړي څه موسم شاعرانه
څه ستا د بڼوګانو زیر و بم شاعرانه

دا ګل-ګل سبایي، او دا عطرین-عطرین شمال
دا سِحر د فطرت① کړي سړی سم شاعرانه

“بادام او سپین ګلان یې لکه ناوې سپین کمیس کې
ترنک مو کړ دې ښکلیو د حرم شاعرانه”

دا هم ددې بي پیره شاعرۍ یو کرامت دی
فراق چي غزلبول وي، درد و غم شاعرانه

حالات ما حلمیار ته وایي ساندې لیکه ساندې!
په ګوتو کې مې نه پریږدي قلم شاعرانه

“حمدالله فطرت”
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
①فطرت د طبعیت په مانا