غزل/ شفاعت ریحان

شفاعت ریحان

زۀ مې د خوږ زړۀ په فرياد تازه کوم زندګي

د چا د دوو سترګو په ياد تازه کوم زندګي

د چا د خولې رڼې رڼې قند او نبات خبرې

د چا د خولې په زنده باد تازه کوم زندګي

مسافري مې کړي د ژوند د ونې پاڼه ژيړه

خو بېرته راشم په هيواد تازه کوم زندګي

په ګناهو مې رنګينۍ د زندګۍ پيکه شي

له خدايه ځار چې په جهاد تازه کوم زندګي

د بل له درستې جملې داد، خواږۀ را و نه څاڅي

خو ستا د دوو تورو په داد تازه کوم زندګي

څۀ عجيبه يم په ژونديو باندې نه يم مين

زۀ په يادو د ارواښاد تازه کوم زندګي

هو شفاعته! شاګردي د پاکې ميني کوم

په لارښودنه د استاد تازه کوم زندګي