غزل/ شرافت ویاړ

پر اروا مې ورېدلي نن همدا ؤ
د زړګي ټوټې مې کړې فدایي ده

رالوېدلی نه یم پام کوه جهانه
لا مې پاتي زړه کې مینه جهادي ده

دا د کومې بختورې مورې زوی دی
چې ځار کړې یې له دینه ګل ځواني ده

په سپېره ورځ یې غلط نشې جهانه
دا د خدای له مینې ډکه ملنګي ده

کله یو او کله بل جانان شهید وي
ویاړه! څه له درده ډکه طالبي ده