زہ شاعر نه یم؛ حفيظ الدين پيرزاده

حفيظ الدين پيرزاده

زہ شاعر نه یم،
چې د کومې پیغلې تورې زلفې وستایمه
یا یې د سرو شنډو په ھیله،
له ارمان څخه مچکه واخلم
یا په گودر کې ورته پټ شم نندارہ یې وکړ‎م
چې د چا سرہ لاسونه
په لپو لپو د منگي د کربلا تندې ته
د مازیگر په قیامتونو کې اوبه رسوي

زہ شاعر نه یم
چې له گل او له بلبل سرہ به
د جنتي باغ په کوم کونج کې بنډارونه وکړ‎م
یا به غاټول ته غیږ‎ہ خلاصه کړ‎م
ریدی به ښکل کړ‎م
او د گلاب پر مخ پراته به د شبنم د سمندر اوبو کې
د خوار بورا د اوښکو،
له طوفاني څپو خوندونه واخلم

زہ شاعر نه یم
چې د شین اسمان پخپلو وینو سرہ شفق ته
د ښکلیو زاڼو له کتارہ امیلونه جوړ‎ کړ‎م
او د شھید مازیگري قصاص کې
لمر د ماښام د تور جلاد په لاسو
د طبیعت د مست قاضي په حکم
په غرغرہ باندې په دار وځړ‎وم

زہ شاعر نه یم؛
چې لفظونو سرہ لوبې وکړ‎م
د تخیل او تصور په ټال به وزنگیږ‎م
د کنایو، استعارو د بلاغت له چینې
د کوم یو ښکلي د بڼو کتار ته
له تشبیھاتو به لښکر جوړ‎ کړ‎م

زہ شاعر نه یم؛
چې به کوم عالیجناب چارواکی
په چاپلوسۍ او په شعرونو کې را ونغاړ‎مه
یا به یې فکر زر کلن کړ‎م د منطق په پرتوگ
یا به یې ھغه پوھه وستایم چې غرب یې وایي
یا به یې بل کوم حماقت ته قصیدہ ووایم

زہ شاعر نه یم؛
زہ یواځې د زړ‎ہ درد لیکمه
د لیوني پشان له خپلو پرھرونو سرہ
شپه تر سھارہ مرکې لرم، جرگې کوم
زہ په سجدو کې ھم الله ته دا کیسې کوم
زما ولس چې په ژړ‎ا وي، نو زہ ھم ژړ‎یږ‎م
د ھر یتیم ھرې سلگۍ سرہ په خدای وریتیږ‎م

زہ شاعر نه یم، زہ یواځې خپل آھونه لیکم
په خوار ولس باندې د ظلم داستانونه لیکم
_____________

حفیظ الدین پیرزادہ
د مارچ ۲۵/ ۲۰۲۰ م
ستاکھولم سویدن