ډيپلماسي او د خودۍ اړيکه!

وحيدالله مصلح

د دې زلمي غرور ته وګورئ چې لپې لپې اوښکو کې توييږي… دواړه لاسونه يې ور ولچک کړي، دا د خميني ځوځات د انسانيت له ټولو پولو تېر شوى، دوى د اسلامي نړۍ د فرقه واريت او مذهبي جنګ بدمعاش کردارونه دي، دوى نه اخلاق پېژني او نه بشري خواخوږي، حتى د ډېر واړه عمر تنکى زلمى يې د سفير په مخکې تړلى…

شان او شوکت په ازادۍ کې دى او غرور او عزت په خودۍ کې دى، او چې خودي نه وي نو ډيپلماسي په کې بيا د نياز او عاجزۍ وي.

که نه دا ايران او دا صفوي ميراث زمونږ شاه محمود و شاه حسين او ميرويس خان پېژني، تاريخ يوازې په ماضي کې نه پاتېږي، او زمونږ هېواد به حتماً پر يو موړ د خپل مستقبل اډانه د تاريخ په پېښو کې جوړوي، دا تاريخ به حتماً تکرارېږي، د تاريخ تکرار يو لوى حقيقت دى.

د لمبه شويو افغانانو دا قضيه د کوم سفير له عيادت نه ډېره پورته ده، د دې دربدريو لار د دې وطن په سوله او جنګ ده، تر څو چې سوله را نه شي، ثبات نه وي او مونږ د خپلو اوبو څاڅکي د نفتو په نرخ نه کړو تر هغه د هر افغان حيثيت دغسې ابته او توى ګڼه!

او بالاخره، د جنګ د ټولو ښکېلو غاړو مسئوليت په دې عکس کې راټول دى، دا عکس د سولې چغې وهي، که سوله ونه شي او مونږ راټول نه شو نو ګرېوان به مو دغسې څيرې او عزت به مو دغسې توى وي.