د سولې په مخ کې څوک خنډونه ايجادوي؟

عبدالرحمن «کافي»

د طالبانو تازه ديپلوماتيکې هلې ځلې او مختلفو هيوادونو ته سفرونه او مطبوعاتي کانفرانسونه په سياسي لحاظ د چابک قدم اخيستلو اقدام دی چې بايد له مخکې څخه همداسې ګامونه اخستل شوي وای او دوام یې پيدا کړی وای ، د طالبانو دغه کار د ستايلو وړ ځکه دی چې بايد ټولو خواوو ته واضحه کړل شي چې د سولې په مخ کې څوک خنډ دي؟

ايا طالبان نه غواړي چې د سولې پروسه په مخ ولاړه شي که په کابل کې په ارګ حاکمه کړۍ؟

سولې ته افغانان او خپله طالبان ضرورت لري چې له کړاوونو او مشکلاتو سره مخ دي ، چاپې ورباندې وهل کيږي ، وژل کيږي او زندان ته اچول کيږي ، کورونه یې په بمونو الوزول کيږي ، په نيمو شپو له کوره د باندې په ساړه ژمي کې يخ ته درول کيږي، له کلي او کور څخه کډه کولو ته مجبور شوي دي او مجبوريږي ، له هر راز مشکلاتو سره مخ دي نو ځکه دوی په هرصورت سولې ته خوښ دي ، سوله غواړي ، په سوله پسې ستړي دي او سوله يې يو ورک ارمان دی.

خو بلې خواته ارګيان نه سوله غواړي او نه يې په سوله کې ګټه شته ځکه دوی نه په جنګ کې وژل کيږي ، نه یې کورونه الوزول کیږي ، نه يې بچي يتيمان کيږي ، نه په نيمه شپه له کوره وتلو ته مجبوريږي ، نه يې څوک زندان ته بيولی شي او نه يې محکمې ته راکش کولای شي ، نه چاپه ورباندي لويږي او نه بې رحمه ډرون بريدونه ورباندې کيږي ؛ که يې عسکر وژل کیږي د دوی پرې هيڅ پروا نشته ځکه هغه د دوی بچیان نه دي چې پرې ودرديږي ، هغه خو د ملت بچيان دي که لس وژل کيږي خدای دې وکړي چې شل ووژل شي خو د ارګ ، پارلمان او وزيرانو سر ته دې خير وي ؛ دوی د بل چا درد څه درک کولای شي ځکه له دوی خو ښه درانه سيمټي ديوالونه تاو دي ، که د ارګ په فضا د طالبانو د ډرون طيارو د راتګ وېره وي نو په يوه فرمان ټولې طيارې د ارګ په فضا بندولی شي  ، که ډیره ورباندې راسخته شوه نو په کومه لار چې راغلي په هماغه لاره به ډک جېب بيرته ولاړ شي ؛ نور يې دوی څه غم کوي ، غم او درد خو په ولس تيريږي نو دوی به ولې سوله کوي ، دوی به ولې د سولې په مخ کې خنډونه نه ايجادوي ، ځکه سوله خو له دوی څخه همدا چوکۍ اخلي ، سوله خو په دوی دا پرېمانه پيسې دروي ، سوله خو له دوی څخه دغه مزې او چړچې ختموي او که سوله راغله نو دوی دلته د خپل ژوند بقا نه مومي ځکه خو دوی چې څومره وس ولري هغه به د سولې په مخنيوي کې نه دريغوي.

يوې خواته د سولې او اوربند کاذب شعارونه ورکول خو بلې خواته عملياتونه اعلانول او عملياتي قوې په ولس ورمارش کول ، يوه طرف ته د امنيت ټينګولو په بهانه په ښاريانو بنديزونه او قيودات لګول خو بل طرف ته هدفي او مرموزې وژنې ترسره کول او پړه يې هم په مخالف لوري اچول او یو اړخ ته د سولې کږه غاړه ښودل چې ګواکې مونږ خو سولې ته پوره ژمن يو او له مقابل لوري سره هرڅه منو خو بل اړخ ته بيا مقابل جانب ته اخطارونه ورکول او په دې حساس حالت کې د اعدامونو سرندې غږول هغه څه دي چې د ارګيانو پټه منحوسه څېره ښه روښانه کوي.

هرڅوک دې په دې سوال ژور سوچ وکړي چې آيا هغه څوک چې سولې ته اشد ضرورت لري هغه به د سولې په مخ کې خنډونه ايجادوي او که هغه څوک چې په جنګ کې يې مزې وي او سوله هر څه ترې اخلي ؟!.