جهاد عشقی، بهانه‌ای دیگری برای شکنجه‌ی مسلمانان هند

حبیبی سمنگانی

اگرچه حالت مسلمانان در تاریخ ۷۴ ساله‌ی هند کنونی هیچگاه قابل رشک نبوده، اما دوره‌‌ی ۶ ساله‌‌ی نارندرا مودی به‌جز درد و رنج، هیچ روز خوبی برای جمعیت و اقلیت دو صد ملیونی مسلمانان هند نداشته‌است. اگر فکر می‌کنید مشکلات ملت مسلمان هند به منطقه‌ی جامو و کشمیر خلاصه می‌شود اشتباه کرده‌اید. واقعیت اینست که دولت هندوگرای حزب بی‌جی‌پی‌ به رهبری مودی جز آزار و شکنجه‌ی مسلمانان، دیگر کارنامه‌ای برای کسب رضایت هندوهای افراطی ندارد. به‌وضوح دیده می‌شود که دولت و حزب حاکم در هند در تلاش بهانه‌های ساختگی برای شکنجه و کوبیدن مسلمانان هستند.
مسلمانان هند درین اواخر به جهاد عشقی یا جهاد رومئو (love jihad) متهم شده‌اند، گویا پسران مسلمان با جذب دختران هندوها به بهانه‌ی ازدواج، آن‌ها را به تغییر مذهب وادار می‌سازند. در حقیقت، این بهانه‌ای دیگری برای شکنجه‌ی مسلمانان هند است.
اگرچه این اتهام در سال ۲۰۰۹ از سوی مقامات هند در ایالت‌های کرالا و کرناتکا به جدیت بررسی شد، ولی هیچ‌گونه شواهدی از فعالیت‌های برنامه‌ریزی شده از جهاد عشقی به دست نیامد. در حالی‌که ادعا می‌شد تنها در کرناتکا ۳۰۰۰۰ دختر بر اثر جهاد عشقی به اسلام گرویده‌اند.
اما این اتهام روزبه‌روز داغ‌تر شد. یوگی آدیتینات، نخست وزیر ایالت اوتارپرادش به‌تاریخ ۳۱ اکتوبر ضمن تهدید به مرگِ کسانی‌که با افتخار خواهران و دختران ما بازی می‌کنند، اعلان کرد که قانونی را برای مهار کردن جهاد عشقی تصویب می‌کند. سپس کابینه‌ دولت اوتارپرادش قانون ممنوعیت تبدیلی غیر قانونی مذهب و یا قانون ممنوعیت ازدواجِ بین المذاهب را به‌تاریخ ۲۴ نومبر تصویب کرد، که متخلفین را به حد اکثر ۱۰ سال حبس محکوم می‌کند. به اساس گزارش‌ها، دست‌کم در سه ایالت دیگر هند نیز، که حزب بی‌جی‌پی دران حاکم است طرح اینگونه قانون روی‌ دست گرفته شده‌است.
یوگی آدیتینات ۴۸ ساله، از سال ۲۰۱۷ به اینسو نخست وزیر اوتارپرادش، بزرگ‌ترین ایالت هند است و پیش‌بینی می‌شود که در آینده از نامزدان مطرح نخست وزیری کشور باشد. اما در حالی‌که مسلمانان با داشتن جمعیت حد اقل ۴۵ ملیون نفری، ۲۰ در صد جمعیت اوتارپرادش را تشکیل می‌دهند، تمام سیاست آدیتینات بر محور اسلام و مسلمان‌ستیزی می‌چرخد.
آدیتینات که به بدگویی مسلمانان شهرت دارد، در جوانی ملیشه‌ای را بنیان‌گذاری کرده‌است که به گفته‌ی او از تحرکات مخالف هند و هندوها (به‌زور) جلوگیری می‌کند. او در شهادت مسجد بابری هم نقش داشته و حامی سرسخت تعمیر معبد رام به‌جای مسجد شهید بابری است.
یوگی آدیتینات در یک سخنرانی‌ انتخاباتی‌اش می‌گوید ما اگر نام‌‌های فیض‌آباد و اِله‌آباد را به ایودیا و پریاگ‌راج تغییر داده می‌توانیم، پس نام حیدرآباد را چرا به باگیا نگر تبدیل نمی‌توانیم؟
او در یک مصاحبه با بی‌بی‌سی در اثنای کمپاین در انتخابات ایالتی دهلی در فبروری ۲۰۲۰، می‌گوید: مسلمانانی‌که پس از تقسیم هند به پاکستان نرفته‌اند، هیچ احسانی بر هند نکرده‌اند، یعنی آن‌ها هم باید می‌رفتند. این موقف نخست وزیر پر جمعیت‌ترین ایالتِ کشوریست که می‌گوید قانون اساسی آن سیکولار است. بلی، سیکولاری که گفته می‌شود تنوع مذهبی و نژادی را رواج می‌دهد.
هرگاه مسلمانان در شاهین‌باغ، دهلی علیه اصلاحیه‌‌ی قانون شهروندی ۲۰۱۹ به اعتراضاتِ دوامدار پرداختند، این یوگی آدیتینات و امت‌شاه، رهبر حزب بی‌جی‌پی بود که گفتند اگر بی‌جی‌پی در دهلی به قدرت برسد اعتراض‌کنندگان را سرکوب می‌کنند و اجازه‌ نمی‌دهند که به اعتراضات خود دوام بدهند. قابل یادآوری‌ست که اصلاحیه قانون هند، که به تاریخ ۱۱ دسمبر ۲۰۱۹ از پارلمان و سنای آن کشور تصویب شد و ۱۲ دسمبر با امضای رئیس جمهور هند رام نات کوویند جزو قانون کشور هند گردید، در حقیقت تعدیل در قانون شهروندی هند (مصوب ۱۹۵۵) است. به تعبیر آسان‌تر؛ دولت مودی شرایط شهروندی هند را تغییر داد، که بر اساس آن پناهنده‌گان شش اقلیت‌های مذهبی (هندوها، سیک‌ها، بودایی‌ها، جین‌ها، پارسی‌ها و مسیحیان) به استثنای مسلمانان از کشورهای پاکستان، افغانستان و بنگلادیش می‌توانند به‌جای ۱۱ سال در ظرف ۵ سال تابعیت هند را به‌دست بیاورند.
یوگی آدیتینات در بودجه مالی سال ۲۰۱۷ سهم علیحده‌ای برای ترویج مراکز و شهرهای مذهبی و فرهنگی ایالت اوتارپرادش اختصاص داد. اما عجب اینست که تاج محل، که در غرب اوتارپرادش موقعیت دارد و از عجایب هفتگانه جدید دنیا و میراث جهانی یونسکو به شمار می‌رود، شامل آن مراکز نبود‌. زیرا به باور آدیتینات؛ تاج‌محل چون به‌دستور شاه‌جهان ساخته شده، از فرهنگ هندوستان نمایندگی نمی‌تواند. این از آثار مهاجمان یعنی مسلمانان است. در حالی‌که بیش از ۲۰ ملیارد روپیه برای تعمیر و ترمیم مراکز فرهنگی هندوها تصویب شده‌بود.
این مهم نیست که قانون ممنوعیت تبدیلی غیر قانونی مذهب، هویت سیکولاری کشور هند را چه‌قدر زیان‌مند می‌سازد، چون اگر تشخص سیکولاری هند در ۶ سال گذشته از سیاست‌های فاشیستی مودی، یوگی و بی‌جی‌پی زیان ندیده، پس ازین هم زیان نمی‌بیند. شاید سیکولاران جهان به‌خصوص فرانسه هم از این سیاست اسلام‌ستیزانه‌ی ایشان لذت می‌برند. از همین‌ست که نیازی به واکنشی نمی‌بینند. در حالی‌که جزوی‌ترین‌ عمل خلاف اقلیت‌ها در کشورهای اسلامی را با ذره‌بین می‌بینند و به نقد و بررسی می‌گیرند.
مهم اینست که موج جدیدی از شکنجه و اذیت مسلمان‌ها به بهانه‌ی این قانون مغرضانه آغاز شده‌است. پولیس اوتارپرادش نه تنها دختران نو مسلمان و شوهرهای شان را از هم جدا و روانه‌ی زندان می‌کنند، بلکه خانواده‌های شوهران مسلمان را نیز مورد فشارهای مختلف قرار می‌دهند، حتی آن‌ها از منطقه فرار می‌کنند.
مقامات اوتارپرادش چنان جلوه می‌دهند گویا دختران هندو گریزانده و یا هم ذهنا اغوا می‌شوند و پس از ازدواج، به قبول کردن اسلام وادار می‌شوند. اما در بسیاری موارد با اینکه دختران اعتراف می‌کنند که به رضایت خود ازدواج کرده‌اند، شوهران شان گرفتار شده‌اند.
بی‌بی‌سی اردو در یک گزارش خود می‌گوید که پوليس اوتارپرادش یک دختر ۲۲ ساله بنام پنکی را به اساس قانون تبدیلی مذهب برای ازدواج، از شوهرش جدا ساخته و به یک مرکز مخصوص زنان روان کرد. وی نخستین زنی است که بر مبنای قانون جلوگیری از ازدواج بین المذاهب از شوهرش جدا شده است. این زن اعتراف می‌کند که به رضایت خود ازدواج کرده و به اسلام گرویده‌است. او ادعا دارد که در مرکز زنان شکنجه شده و در نتیجه‌ی یک پجکاری حمل او ضایع شده‌است. راشد، شوهر پنکی و برادر او سلیم از سوی پولیس مرادآباد گرفتار شده‌اند.
اما این عجب برخورد دوگانه است که مقامات اوتارپرادش، ازدواج دختران هندو با پسران مسلمان را بخشی از جهاد جهانی عشقی می‌دانند که قربانیان آن دختران هندو هستند، اما بالمقابل ازدواج دختر مسلمان با پسر هندو را محض رابطه عاشقانه می‌دانند.
شکی نیست که زمام کشور سیکولار هند به دست دولت کاملا مذهبی قرار گرفته‌است. البته؛ نه اسلامی، بلکه هندوگرا. بنابراین مایه‌ی هیچ‌گونه نگرانی جامعه جهانی سیکولاران نیست. بلی، ارزش‌های سیکولاریسم تنها از اسلام، مسلمان‌ها و دولت اسلامی در خطر است و بس.