شعر/ محمد قاسم زهیب

محمد قاسم زهیب

توره او قلم باندي غښتلی دی
زموږ طالب جان ټولو اوس منلی دی

دی لکه یوسف پرون زندان کي ؤ
نن بیا بادشاهۍ ته رسېدلی دی

یو یې مخته ایښی د صفې درس دی
بل بیا د حجرې ملا صاب روزلی دی

دا د ملالۍ ناهید نازو بچی
درس د استقلال یې ترې ویلی دی

عشق کي له پتنګ سره سیالي کوي
ځان یې په لمبو باندي سوځلی دی

ښه د پت عزت ابرو حیا څهره
دروند دی او په دروند لباس پوښلی دی

بدر او احد خیبر را یاد شولو
نن زهیب غازي غزا ته تللی دی