پښیماني ( خاطرہ )

حفيظ الدين پيرزاده

کلونه وړ‎اندې د ھزارہ گانو بدماش الیپور، حکومتي سرتیري ویشتي و او غالباً د کومانډویانو کومه ھلیکوپتر یې ھم نسکورہ کړ‎ې وہ.
بیا د کابل ادارې گرفتار کړ‎. ھزارہ جنبش ھغه مھال لا د بواسیرو درملنه نه وہ کړ‎ې نو په وړ‎و خبرو به ډیر ژر تخریش کیدہ!
ھغه، غني او په ارگ کې نورو ټامیانو ته کرښه را کاږ‎له.
ھزارہ گانو په کابل کې مظاھرې او نورې غویمې پیل کړ‎ې. د غني کمزورې ارادہ، د ھزارہ گي اعتراضونو په مقابل کې د شگو دیوال ثابت شو.
الیپور را خوشې شو او پلویانو یې په دشتې برچي کې جشنونه پیل کړ‎ل. ھغه شپه ټول سیمه څراغان وہ، ھرې خوا د موټر ځغلولو او ھوایي ډزو مسابقې وې!
ما په ھماغه شپه طا لب ته یو شعر ولیکه چې بیا کوم ملگري ډیر ښه په ترنم کې ھم ووایه.
ھغه شعر دا و:

پرون

پرون راته جانانه بې حسابه یادیدې
پرون مې دې ارمان وکړ‎ په زړ‎ہ مې وریدې

پرون درپسې ټول کابل په سرو سترگو ژړ‎ل
پرون مو د عزت فرشتې لوڅې گډیدې

پرون د مړ‎ہ ملا یاد مې په زړ‎ہ کې شوله څړ‎یکه
پرون مې ھغه مړ‎ې جذبې له سرہ لړ‎زیدې

پرون یو څو چیت پوزو ټول نظام را مسخرہ کړ
پرون مو د ناموس لمن ته خاورې بادیدې

پرون مې د ھیواد بایللي برم پیغور راکړ‎‎
پرون مو د غیرت شملې له شرمه ټیټیدې

پرون مې زوړ‎ پرھار په بیکسۍ پورې خندل
پرون مې د کابل پر مخ تڼاکې ټوکیدې

پرون مې مټکور ته له زړ‎گي نه آہ وتلی
پرون مې په بې وسه ولس اوښکې بھیدې

پرون مې مفکر ته دا د حال په ژبه وویل
چې خر مھار کوی نه شې، پرې ولې سپریدې؟!

پرون مې ویل طالبه! رب دې ژر راوله یارہ!
نور ستا په انتظار کې مو زارې و چاودیدې
________

دوستانو!
پرون مې اما رت ته منسوب د یوہ بدماش له زندان څخه د را خوشې کیدو منظر په خواله رسنیو کې لیدہ!
ماته یې ھماغه د دشتې برچي د جشن شپه را یادہ کړ‎ہ!
ما اوږ‎دہ سا را کاږ‎له، سترگې مې پټې کړ‎ې او له ځان سرہ مې ویل: کاش دا شعر مې نه وای لیکلی!! کاش دا شعر مې نه وای لیکلی!!

فاعتبروا……
__________

حفیظ الدین پیرزادہ
د مۍ ۴/ ۲۰۲۳ م
لندن