
امیرالمؤمنینى که من میشناسم.بخش هفتم
مهاجر فراهی
ترجمه: محمدصادق طارق
از مدت زیادی علاقه داشتند که با رهبريت خود رو در رو بنشیند، به رهنمودهای ایشان در مورد مبارزه فرهنگی گوش دهند و به دلیل اهمیت زاویهی مذکور حمایت مستقیم رهبری را به دست آورند. بههمین شکل میخواستند خودشان نظر رهبری را در مورد کارهای اداری خویش بشنوند.
بله! افراد مذکور بخشی از گروه کوچک بودند که در طول بیست (۲۰) سال گذشته در کنار مجاهدین نظامی میدان مبارزه فرهنگی را گرم نگهداشته بودند و در عرصهی مطبوعات، دوستان و دشمنان اثرگذاری فعالیتهای شان را میپذیرفتند.
بالآخره لحظههای انتظارشان به پایان میرسد، شنبه گذشته بیستم جوزا حوالی ساعت ۱۰ صبح، وقت ملاقات با رهبری تعیین میشود. دوستان با امیرالمؤمنین روبهرو میشوند و به نوبت خود خوشآمد گویی میکنند. طوری اظهار محبت میکنند که گویا پدری پس از چند سال با فرزند خود آغوش به آغوش میشود.
بله! این امیرالمومنین است؛ شخصی که دشمن در مورد او تبلیغات گسترده به راه انداخته بود و میگفت کشته شده است و در دنیا نیست. رهبری که پیامهای تبریکی اعیاد، سخنرانیهای اصلاحی و احکام مختلف ایشان با همت و زحمت همین افراد چاپ و تکثیر میشد و در سراسر کشور توزیع میگردید.
حالا این شخصیت بزرگوار روبهروی شما تشریف دارد، با محبت به شما آغوش میدهد و مثل فرزندان خود به شما عشق هدیه میکند. بله! ایشان امیر بزرگواری است که شما جهت عملی نمودن دستورات شان زندگی خود را به خطر انداخته بودید، دوستان و اعضای خانوادهتان شهید شدهاند و برای امنیت و سلامت ایشان هزاران اضطراب و اندیشه داشتید. اما امروز و همین لحظه با لباس سفید، عمامهی سیاه و محاسن سفید کاملاً صحتمند، دارای عافیت و زنده در حالت تبسم روبهروی شما تشریف فرما میباشد.
بله! عزت و ذلت، زندگی و مرگ، موفقیت و شکست در اختیار خالق بزرگ هستی میباشد. اگر در دست انسانها و بهویژه تحت کنترول صلیبیها میبود هرگز این لحظه را مشاهده نمیکردید.
من نمیدانم احساسات دوستان خود را با چه الفاظی به شما بیان کنم. چون رخ موضوع به سمت و سوی دیگر نرود باید گفت طبق رواج افغانی خوشآمد گویی شد، رٶسای ۳۳ ولایت هر یک به نوبت خود را معرفی نمود، رهبریت به هر فرد تنها متوجه بود باز هم به همه خوشآمد گویی عرض نمود.
سپس حمد و ثنای خدا را بهجا آورد، بر پیامبر محبوب درود ایثار نمود و سخنان خود را آغاز کرد.
امیرالمؤمنین حفظهالله فرمود: نظام اسلامی که حاصل جانفشانیهای بیسابقهی مجاهدین و ملت دینپرور است، باید حفظ شود.
آن دسته از مجاهدینی که برای تحقق و اجرای نظام اسلامی و پایان دادن به اشغال مبارزه کردند، واقعاً در هدف خود موفق شدند. اما در حال حاضر مسئولیت حفظ، راهاندازی و بقای این سیستم مسئولیت ما میباشد. ما در امتحان بزرگی واقع شدیم تلاش بورزیم تا موفق بیرون شویم.
همچنین در مورد اهمیت و نیاز به مطبوعات در عصر حاضر رهنمودهای لازم را شریک ساخت.
*ادامه دارد*