غزل

شاعر: غزلستوری استاد پسرلی

خپله زخم خپله تیر یم د ویشتلي

ځکه سر تر پایه ویر یم د ویشتلي

د زخمونو په موسکا مې مه تېروځئ

نه ښکارېږم پټ ضمیر یم د ویشتلي

چې حواس مې شل په شلو لارو تللي

ترهېدلی ورک بهیر یم د ویشتلي

که پټۍ یې نه شوم هېر مې کله مه شه

لکه وینې دامنګیر یم د ویشتلي

سور فریاد مې شې په سترګو اوړېدلی

راته وګوره تصویر یم د ویشتلي

بې معنی ژوند پسرلیه بې معنی کړم

د نارامه خوب تعبیر یم د ویشتلي