کابینه منتظر جان کری!

محمود احمد نوید

زمانی که اساس دستگاه جدید حکومت انتصابی خارجی ها به اسم وحدت ملی در افغانستان توسط سفارت امریکا در کابل گذاشته شد دیگر نباید انتظار حل مشکلات ادارۀ فاقد صلاحیت کابل را جز از منفذ اصلی آن (که همانا سفارت امریکا و مقامات برجستۀ امریکایی باشد) داشته باشیم، اشرف غنی و عبدالله پس از ماه ها چانه زنی، جنجال و کشمکش بر سر رسیدن به چوکی فرسودۀ غربی به اسم ریاست جمهوری، همۀ راه های مُنتج به افتضاح و رسوایی را طی نمودند و تقریبا هیچ کوچۀ از شهر رسوایی باقی نمانده که عبدالله و اشرف آن را قدم نزده باشند؛ اما همواره دیده شد که در جریان ماه های گذشته گرۀ کور کارها نه به دست عبدالله و نه به دست اشرف غنی بلکه به دست مستقیم باداران خارجی آنها و مخصوصا جان کری وزیر خارجۀ امریکا گشوده شده؛ و کری با رفت و آمدهای مکررش به کابل جهت حل بن بست های قدرت طلبانۀ اشرف و عبدالله، از سوی غلامان حلقه به گوش خود به لقب “فریاد رس” و “مُنجی” شناخته شده است و هر زمانی که به کابل آمده عبدالله و اشرف غنی، نهایت خلوص و دلدادگی شان نسبت به فرمان های جان کری نشان داده و با جان ودل اظهارات وی را پذیرفته اند و حداقل بطور موقت دست از جنجال و اختلاف کشیده و در مقابل دوربین های زوم شدۀ رسانه ها، دست در دست هم داده و با لبخندهای دروغین و زهرآمیزشان شانه به شانۀ جان کری وعده همکاری مشترک و همدلی و یکپارچگی داده و بر تمام خشم و غضب های دروغین و آتشین شان، آب خنک ریخته و به ظاهر قول شَرَف دادند که دیگر از دستور باداران شان بر سر تقسیم وظائف و چوکی ها در شرکت سهامی (ساخت امریکا) تخلف و نافرمانی نکنند و طبق پلان طراحی شده در کاخ سفید + پنتاگون + سفارت امریکا = ادارۀ اجیر کابل، در ارگ گلخانه موظف اند که نقش، اجراء کرده و از دساتیر مافوق های خارجی شان سر باز نزنند؛ اما تا مقامات برجستۀ امریکایی پُشت به افغانستان می کنند مزدوران افغان نمای آنها نیز پُشت به وعده و وعیدهای باداران شان نموده و رفته رفته اساس یک جنجال دیگر را می آفرینند.

این روزها که باز کشمکش قدرت بر سر تقسیم وظائف و معرفی افراد کابینه در میان دو تیم ظاهرا متخاصم و باطنا یکسو و یکجهت (در دوستی و موالات با کفار و اشغالگران) اوج گرفته؛ و با وجود کتمان کاری شدید هر دوگروه (اشرف غنی و عبدالله) بخاطر رفع سوء تفاهم ها و بدبینی جامعه جهانی و مردم فریب خورده از تعلّل و تاخیر بیش از حد زمانی در تعیین کابینه، امیدهای کذایی خارجی ها و هم نوعان آنها در داخل نسبت به آنچه که در روزهای ابتدایی و آغاز به کار حکومت نام نهاد وحدت ملی داشتند به سوی یاس و نومیدی در حرکت بوده و به تدریج مقدمات دخالت مستقیم امریکایی ها و سائر کشورهای ذی دخل در امور افغانستان را فراهم می آورند و گمانه ها زنی حاکی از آنند که به مشکل عبدالله و اشرف غنی به تنهایی بتوانند اختلافات عمیق شان در گزینش و انتخاب افراد کابینه را حل کرده و به آسانی تن به خواسته های یکدیگر داده و تسیلم هم شوند مگر آنکه منجی شان جان کری از راه برسد و با لبخندهای تمسرآمیزش یکبار دیگر اشرف غنی و عبدالله را کنارهم نشانده و اسباب حل این معضل بحرانی را برای آنها فراهم آورد.

ولی آیا واقعا این جنجال های افتضاح آمیز بر سر تقسیم قدرت تا این حد غیرممکن شده که جز دخالت مقامات امریکایی برای حل آن، هیچ چارۀ دیگر برای عبدالله و اشرف غنی باقی نمانده است؟

و اگر حقیقتا تشکیل کابینه هم مثل سائر مراحل تشکیل ادارۀ جدید، منتظر جان کری باشد آیا جای بسی تاسف، شرم و حیا برای آنهایی نیست که مدام سخن از استقلال و آزادی زده و خود را غیر وابسته به عناصر خارجی می پندارند؟

اشرف غنی بعد از این نامش را چه می گذارد آیا نباید این شخص که هیچ تصمیمش مورد پسند عبدالله و گروهش واقع نمی شود و تا زمانی که باداران خارجی وی به کمکش نشتابند کسی به فرمان هایش به حیث رئیس جمهور توجه نمی کند از اسم کلان رئیس جمهوری شرم خورده و این نام را بجای افتخار به خودش یک توهین آشکار تلقی کند؟؟؟

عبدالله و همراهانش که روزی سنگ جهاد و مقاومت را به سینه می زدند را چه شده که اکنون بخاطر رسیدن به قدرت و چوکی طلبی بار بار دست به دامان امریکایی ها می شوند و در حالیکه لاف می زنند از پشتوانۀ قوی مردمی برخوردار اند باز در مقابل سخنان تند و تیز خارجی ها از خود کُرنش ذلیلانه نشان داده و تسلیم هوسهای عاطل و باطل آنها می شوند؛ آیا این تناقض گفتار و رفتار عبدالله یک نوع دهن کجی و توهین به شعور ملت بیدار و آگاه افغان تلقی نمی شود؟؟؟

خلاصه اینکه، آنچه از رفتار بطی کابینه پیداست می شود حدس زد که کابینه نه منتظر توفیق، توحید و تلصیق آرای اشرف غنی و عبدالله و هم نظر شدن آنها است بلکه منتظر آمدن بادار همه کارۀ امریکایی تبار آنها یعنی جان کری می باشد که سوار بر اسب سفید آرزوها به مقصد کابل و تشکیل کابینه شرکت دَرهم بَرهم عین و غین هر چه سریعتر باید راهی افغانستان شود قبل از آنکه یکبار دیگر اشرف غنی و عبدالله مسابقۀ بزکشی قدرت را به جریان صف کشی علیه یکدیگر تبدیل ساخته و باز دو طرف سخن از هرج و مرج، بحران و چالش، حرکت های سبز و نارنجی و غیره را عنوان برجسته و سرخط خبرها در رسانه ها و شبکه های تبلیغاتی و مطبوعاتی بسازند!