د ننگرهار وير!

غزل ژړا :عبدالصبور روفی

نن په چــــــغو چــــــغو ژاړي یوه خور

لــــوی الله نه امان غـــواړي د خپل کور

وی دا کـــومه کــــربلا ده چې یې ګورم

هـــرســـړی چیغې وهـــي په زوره زور

چې سیالي اوشــــریکـي نه یې و ویستله

دې ځانمــرګي سر په اوښکو کړه په شور

که خاوند زمـــــا ژوندۍ وی پروا نه وه

نن چــــې نشته را ته مــه کـــوئ پیغور

چې پوښتنه د ژوندون ور ځینې وکړي

وایي زړه مــــې شو له دې دنیاګـۍ تور

څوک چې داسې نا روا کړي ای صبوره

پري دې وژاړي دا خـپله خــــور او مور