عظیم آبرومند و «بیعت ملعن» با حزب اسلامی!/وحید مژده

وحید مژده

شب عید یکی از دوستان از اروپا به من زنگ زد و ضمن تبریک به مناسبت عید سعید فطر اطلاع داد که آقای محمد عظیم آبرومند علیه من در سایت شهادت مطلبی نوشته اند. وقتی به آن سایت سر زدم، در نخست عنوان مطلب نوشته شده علیه من برایم عجیب بود، «معاملهء ناتو و انقلاع طالبان» و در ذیل نیز آمده بود «سخنی با برادر محترم وحید مژده از طالب سرشکسته».

بعضی از دوستان حزبی را عادت بر اینست که به تقلید از فلانی خان با وارد کردن واژه های عربی گاهی ناآشنا در نوشتهء دری، می خواهند تفهیم نمایند که از بیخ عرب اند! در رابطه با دیگران مرا حرفی نیست اما در مورد جناب آبرومند در این مورد شک داشتم زیرا هرچند مرا تاکنون توفیق رفیق نشده که با ایشان دیدار داشته باشم اما از طریق دوستان مشترک در اروپا شنیده بودم که ایشان از نادر شخصیت های باقی مانده در این گروه اند که خواهان اصلاحات در شیوهء رهبری حزب بوده و مقلد کور این طریق به بن بست رسیده نیستند و شخصی با دانش و اهل قلم اند اما وقتی این مقال را از ایشان خواندم، واقعا امید من از ایشان دچار(انقلاع!) شد و دیدم که ایشان نیز مانند بعضی دیگر، تمایل به تناول خبز شبان دارند!

عنوان مبهم الدلالة (سخنی با برادر محترم وحید مژده از طالب سرشکسته) مرا به این اندیشه اندر ساخت که صفت سرشکسته بر چه کسی وارد است، نویسندهء محترم و یا مخاطب وی که بنده باشم؟ مشکل را (از) بمیان آورده که مانند دفاع جناب حکمتیار از داعش، در این جمله سخت نامربوط افتاده است!! من فکر می کنم که نوشتن (از) در این عنوان نیز کار دشمنان حزب اسلامی باشد که همیشه مرض دارند تا با دستکاری در چنین موارد، به پایه های وسیع مردمی این حزب خلل وارد سازند اما بنده به این باورم که تا این حزب باشد و این رهبری و قلمبدستانی چون آقای آبرومند توجیه گر کجروی ها، این حزب به دشمن هیچ نیازی ندارد!

نالیده اند که مژده رهبری حزب اسلامی را مورد لعن و طعن قرار داده است. به جناب آبرومند یادآور می شوم که آغازگر این مشکل تیم کودکان حزب اسلامی بودند. زمانی که من در یک مقالهء کاملا بیطرفانه به این مسئله پرداختم که (ابوبکر بغدادی رهبر داعش شخص مجهول الهویه است) و منظور من این بود که وی در افغانستان نبوده است، صفت «مجهول الهویه» بر جناح (نهر الیباب!) سخت ناگوار افتاد و طبق عادت مذموم شان، به دادن فحش و دشنام به من پرداختند. تا آن زمان مشخص نبود که جناح (نهر الیباب) با ابوبکر بغدادی وصلت یک جانبه کرده اند و موضع آقای حکمتیار بعدا با وضاحت بیشتر در حمایت از البغدادی به نشر رسید.
ایشان نوشته اند که من تلاش دارم تا چهرهء طالبان را در ذهنیت ها تنقیح نمایم و آن گروه مقاومت را ممثل و وارث قدرت سیاسی در کشور بدانم.

در جواب باید بگویم که دغدغهء مردم در داخل افغانستان از دغدغهء عده ای از آنانی که در محیط امن اروپا با استفاده از سوسیال حیات بسر می برند، فرق دارد. من و دوستان همفکر در داخل کشور، با توجه به تجربهء 35 سال جنگ به این باوریم دیگر دوران حکومت های انحصاری در افغانستان به پایان رسیده و در ملاقات های خود با طالبان نیز همیشه روی این نکته تاکید داشته ام که مشکل افغانستان جز با به میان آمدن یک حکومت مورد قبول قاطبهء ملت حل نخواهد شد. استعمار شکنی ما اگر به صلح نیانجامد و باشکست دادن هر استعمارگر، ما همچنان درگیر جنگ بین خود باقی بمانیم، این استعمار شکنی نیز مانند افتخار شکست اتحاد شوری فقط می تواند روی کاغذ حیثیت یک رویداد مورد اختلاف را بخود بگیرد که عده ای به آن افتخار کنند و جمعی از آن ابراز انزجار.

آقای آبرومند در نبشتهء شان (انقلاع!) طالبان توسط اشرف غنی را ترفندی کارا تر از سیاست کرزی در تضعیف حزب اسلامی می دانند. محض اطلاع ایشان عرض میدارم که (انقلاع) طالبان (لااقل تا اکنون) موجب (اندماج!) آنان با دولت کابل نشده است درحالیکه مشکل حزب اسلامی اینست که «انشعاب» در حزب اسلامی موجب «وصلت اندماجی!!» شاخه های این حزب هم با دولت و هم با جناحهای دیگر شده که عوامل مادی و مقام های دولتی، به استحکام این اندماج بشدت افزوده وبیرون آوردن را ناممکن ساخته است!

تمایل به «اندماج» با دولت حتی به شاخهء این حزب در اروپا نیز مشهود است. چند سال قبل هیئتی از طرف جناب حکمتیار از برادران جان برکف از غرب موظف شدند تا به کابل بیایند و با آقای کرزی در مورد شرایط حزب برای «پیوستن غیر اندماجی»! با دولت مذاکره نمایند.

یک عدد از اعضای این هیئت (حفظه الله) مخفیانه تقاضای ملاقات خصوصی با کرزی داشت اما آقای کرزی به شخص دیگری وظیفه سپرد تا ببیند که او چه مرگ می خواهد. آن عضو هیئت دو عریضه داشت تا تقدیم جناب کرزی گردد؛ عریضهء اول تقاضای یک نمره زمین در شهر کابل و تقاضای دوم عریضه ای به منظور تقرری پسرش در یکی از پوست های مناسب دولت. گویا پسر ایشان در رشتهء (زیست شناسی در اعماق اقیانوس) از یکی از دانشگاه های معتبر اروپا دکتورا داشت و تیزس دکتورای خود را تحت عنوان «عملیهء لقاح سنگ پشت بحری در آبهای کم عمق» نوشته بود!

آقای آبرومند در بخش دیگری از افاضات خویش چنین می فرمایند:
حزب اسلامی بدلیل داشتن تجارب جهانی سیاسی و شناخت دقایق نوسانات استراتیژیک ناتو وامریکا وشکیل گیری جبهه افغانی اشغال از اغاز سال 2001 بدینسو، و مشعر بودن به اینکه آقای اشرف غنی دسته اول (؟) حکومت نصب شده در کابل می باشد، از مذاکرات و نشست با هیئت آقای اشرف غنی موفقانه بیرون رفتند و این بیرون رفت ازمذاکرات حزب اسلامی را در سطح عامه ملت افغانستان قوت و صلابت بیشتر بخشید، طوریکه مجامع داخلی افغانی چه قشر جوان شهری و چه مردم اهالی قریجات افغانستان از عدم شرکت وابستگان حزب اسلامی در فساد اداری مطمئن می باشند و میدانند که هواداران و اعضای حزب اسلامی افغانستان بطور کل متشکل ازصادق ترین افراد جامعه افغانستان بوده و در بخش های مختلف مانند اداره، صنعت واقتصاد افراد متخصص و وطن دوست را در دامن خود پرورده است.

واقعا آقای آبرومند با چنین سخنان، برای شرکت در برنامهء چایخانهء تلویزیون طلوع شخصی بسیار مناسب اند زیرا در آن برنامه، گزافه گوئی در انحصار کسی نیست و به همین دلیل عده ای آن برنامه را بجای چایخانه، (پف خانه!) می گویند!

آقای محترم! مگر شخص حکمتیار نمی گوید که اشرف غنی به ما وعده هائی داده بود اما وقتی به قدرت رسید، به آنها پشت پا زد و قرارداد امنیتی را با امریکا امضا کرد؟ اگر به گفتهء شما حکمتیار اشرف غنی را می شناخت پس به کدام دلیل از انجنیر هلال خواست که در دور دوم انتخابات از وی حمایت نماید؟ زمانیکه اشرف غنی به قدرت رسید، به وعدهء خود وفا نکرد و کرسی هائی را موعود را به حزب نداد، دیگر جائی برای مذاکره باقی نمانده بود که بقول شما حزب از آن (موفقانه؟!!) بیرون برود بلکه این اشرف غنی بود که شما را فریب داد. شما به فکر(اقتطاف!) بودید اما غنی در اندیشهء (اختطاف) بود و قصد (انعطاف!) نداشت.

اینکه بقول شما (قشر جوان شهری و اهالی قریه جات!) با شما هستند در جریان انتخابات ریاست جمهوری مشخص شد که حمایت حزب از انجنیر هلال برای وی فقط یک فیصد از مجموع آراء سراسر افغانستان را به ارمغان آورد و یک فیصد دیگر رای قومی خود هلال بود که بدون حمایت حزب هم بدست می آورد.

بعضی از اعضای (صادق) حزب اسلامی به شمول اعضای خانوادهء رهبر محترم، همین اکنون مقامهای وزارت و مشاوریت را در این دولت پذیرفته اند. آیا برای شما بعنوان یکی از اصلاح طلبان در حزب، شایسته است که چنین ادعای غیر معقول را عنوان کنید؟ آیا نمی دانید که همین اکنون 90 درصد از اعضای خانوادهء رهبر حزب اسلامی در کابل زندگی می کنند و دولت با آنها کمک مالی می کند؟ از خدا بترسید و خاک به چشم مردم نپاشید. بیائید به برنامهء چایخانه!!

بخشی زیادی از سخنان آقای آبرومند تحلیل های سستی از اوضاع است که به دلیل دور بودن شان از متن وقایع، بر وی خرده نمی گیرم و معذورش می پندارم. اما ایشان در نوشتهء شان بار بار به مخفی بودن و مستور بودن ملا محمد عمر اشاره داشته اند. خدا را شکر که جناب شان تلویحا اعتراف می کنند که برعکس رهبر طالبان، رهبر حزب اسلامی پنهان نیست بلکه در جائی زندگی می کند که به امکانات وسیع تماس از جمله انترنت دسترسی دارد البته مشکل لودشیدنگ وقطع برق در آنجا مشکل عام است!

ایشان در جائی نوشته اند که طالبان فاقد تخصص لازم در بخش سیاسی اند که من هم با ایشان موافقم اما به این باورم که این مشکل تنها منحصر به طالبان نیست و حزب نیز از این مشکل به سختی رنج می برد. بعنوان مثال شخص آقای آبرومند یکی از نظریه پردازان این حزب در اروپا بشمار می آید که به تفسیر قرآن نیز می پردازند اما بیائید تا میزان سواد ایشان را بعنوان یک متخصص حزبی به ارزیابی بگیریم.

از نوشتهء شان علیه من چنین بر می آید که نخست مطالب را به دری نوشته اند و سپس در قاموس لغات بدنبال واژه های مترادف در زبان عربی برآمده اند اما حاصل کارشان در بعضی موارد سخت مضحک از آب بدرآمده که به چند مورد اشاره می شود:

در جائی می نویسند: البته نقش طلبه های درس خوانده در دیار هجرت که عاری از هرنوع بار فرهنگی افغانی و مصادیق سنتی جامعه افغانی درمساجد ان دیار تربیه شدند هم غیر قابل انصراف می باشد.

از نظر انشاء بر این جملات تبصره نمی کنم زیرا می دانم کسانی که این نوشته را می خوانند، اهل نظر اند وقضاوت خواهند کرد اما فقط به ایشان یک مشورهء مفت می دهم که اول با رفتن به یک کورس اکابر یا بقول پاکستانی ها (تعلیم بالغان!)، طرز املا وانشاء در زبان دری را فرا گیرند، زبان عربی پیشکش شان! اما در مورد محتوای این جملات باید بگویم که اگر جناب شان خبری از دیار هجرت در پاکستان می داشتند، می دانستند که اکثریت این طالبان در مدارس تنظیم های جهادی در کمپ های مهاجرین درس خواندند و هر تنظیم جهادی به شمول حزب اسلامی، تنظیم های طلبه داشتند. در زمان جهاد، هیچ گروه مستقلی بنام طالبان وجود نداشت.

در مورد بعضی از واژه های بکار رفته در نوشتهء آقای آبرومند، من این ملاحظه را دارم که مفهوم با واژهء بکار گرفته شده در جمله مطابقت ندارد مثلا ایشان نوشته اند (از برادران قلم بخته در کابل…). واژهء (بخته) به معنی گوسفند فربه و یا پوست کنده است و نمی دانم که مراد شان از ترکیب (قلم بخته) چیست؟. واژه های دیگری از این دست نیز در نوشتهء آبرومند بکار رفته است از جمله نوشته اند:

…در مقابل پرسونل اداری ورهبری طالبان به اساس واقعیت های ملموس صرف نظر از نداشتن تخصص انها، غایب از صحنه حیات سیاسی واجتماعی وفرهنگی بوده، دست غیر مری امیرالمومنین غایب ملا محمد عمر اخوند زاده انها را بطور مطلق العنان اداره می کند و این چونگی اداره را بطور اجتهاد فردی عنوان بیعت ملعن هم داده اند.

آقای آبرومند! مگر بر تو جبر است که باید واژه های عربی را که حتی طرز نوشتنش را هم نمی دانی بکار گیری و چنین آبروی خودت را بریزی؟! (چونگی اداره) را از کدام قاموس در آورده ای؟! (بیعت ملعن) یعنی چه؟ نکند که بیعت خودت با حزب اسلامی از نوع (بیعت ملعن) است ؟!!

نوشتهء جناب آبرومند با این آبرو ریزی به پایان می رسد:
نتیجه اینکه مردم افغانستان طوریکه در گذشته به یک پدیده جدید بنام طالب سردچار شدند، اکنون همان پدیده بعد دوران استعاله قسما به داعش تبدیل شده است.

با کمال معذرت باید عرض کنم که در هیچ قاموسی، معنائی برای واژهء (استعاله) که جملهء شما را معنی ببخشد نیافتم. شاید منظور شما (استحاله) باشد که در آنصورت املای درست آن با (حای) حکمتیار نوشته می شود نه با (عین) عظیم آبرومند!