نن ټکی اسیا خپلواکه او بېطرفه
مصدق سهاک
در دهمین نشست وزیران کشورهای عضو سازمان تجارت جهانی، افغانستان به عضویت کامل این سازمان در آمد. وزیر تجارت و صنایع افغانستان گفته است که سازمان تجارت جهانی به افغانستان ٥ سال وقت داده است تا تمام قوانین خود را مطابق با معیارهای این سازمان بسازد.
آنچه ظاهراً ادعا می‌شود که عضویت در این سازمان به نفع افغانستان است و باعث صلح و توسعه اقتصادی می‌گردد، اُفق‌ها و فرصت‌های تازه‌ای تجاری برای سرمایه‌گذاران افغان گشوده می‌شود، یک سراب و فریبی بیش نیست. در حقیقت سازمان تجارت جهانی، بانک جهانی، صندوق بین‌المللی پول منحیث یک ابزار در سیاست خارجی کشورهای قدرتمند سیاسی ـ اقتصادی بوده و توسط این سازمان‌ها درصدد هستند تا اقتصاد جهان را بر محور منافع و اهداف شان تنظیم نمایند، و بالای ثروت‌های عظیم کشورهای فقیر تجارت نموده و بازار مواد خام و فروش برای تولیدات شان دریابند. چنانچه تجربه چندین دهه از تجارت آزاد در کشور های عقب مانده و روبانکشاف باعث ورشکست شدن اقتصاد داخلی این کشورها گردیده است. افزایش فقر، بیکاری، کسر بودجه، ورشکست شدن صنایع داخلی از مهمترین پیامدهای تجارت آزاد برای این کشورها به شمار می‌رود.
سازمان تجارت جهانی با پالیسی‌های آزاد سازی تجاری‌اش، اقتصاد افغانستان را به رکود و بحران سوق می‌دهد، صنایع محلی را ورشکست ساخته و بیکاری، فقر و بی‌عدالتی اجتماعی را افزایش می‌دهد. زیرا افغانستان یک کشور عقب مانده بوده و از دید اقتصادی ضعیف می‌باشد، پیوستن به سازمان تجارت جهانی باعث باز شدن دروازه‌های کشور بروی تولیدات بیرونی شده و بازارهای کشور را تولیدات خارجی و وارداتی تسخیر نموده و تولیدات داخلی را ورشکست می‌سازند. در زمانی‌که تولیدات داخلی افغانستان توانایی رقابت با تولیدات کشورهای توسعه یافته را ندارد و کسر بودجه افغانستان 96 درصد می باشد و چیزی برای صادر کردن ندارد، پیوستن کشور به سازمان تجارت جهانی، جز این‌که عقب ماندگی اقتصادی افغانستان را سرعت ببخشد، دستآورد دیگر ندارد.
افزون برین، عضویت افغانستان در این سازمان در حقیقت چراغ سبز به قدرت‌های استثماری و شرکت‌های چند ملیتی شان است تا با استفاده از قوانین و آزادی‌های این سازمان، منابع و ذخایر نهفته‌ی کشور را تحت کنترول خویش درآورده و با استفاده از وضعیت کاملاً یک‌طرفه و نامتعادل تجارت جهانی بتوانند بصورت آزاد به تجارت پرداخته و ثروت عظیم این مرز و بوم را به یغما ببرند.
در حقیقت عضویت افغانستان در سازمان تجارت جهانی و سایر سازمان‌های که تحت قیادت کشور بزرگ استعماری به پیش می‌رود یک فاجعه و انتحار اقتصادی بوده و از سوی دیگر فعالیت‌ها و قوانینی که براساس فرمایشات این سازمان تغییر می‌یابد هیچ‌گاهی توسعه اقتصادی و زندگی آبرومندانه را برای مردم فقیر افغانستان به ارمغان نخواهد آورد.