سوچه پښتو، خوږه پښتو (۳)

ملګرو نن درته څو سوچه سيمه ايز پښتو ويونه وړاندې کوم. ښايي ډېر داسې کسان وي چې دا ويونه د لومړي ځل لپاره اوري. که ستاسې په سيمو کې هم ورته ويونه شتون ولري؛ له همدې ليکنې سره ئې ونښلوئ.

ځځمېګی: له ځګ څخه تر لاسه شوي کوچ

برېځر: غرمه

چرمينه: پړی

کودوړی: د خاورين لوښي ټوټه

سنګتیه: ځوریدلی، کړیدلی، ډیر انتظار شوی

دنګه: ډله، بانډ
کټه میر: ګوښه خوښوونکی، بې مینې

نوداڼه: ناوه،دبامناوه

کتوځی: کړکۍ

وتوځی: دروازه

چونیاړی: تشناب

ناشولته: ناکاره

دیدو: کوڅه ډب
کاسه ګړب: کیشف، کیشو
باټو: درواغجن

ټکله: ډوډۍ
منډ: په واوره کې لار کول
ټنګه: د پیسو تر ټولو کوچنۍ واحد
تمبوزکه: وربوز، ماسک، هغه ټوټه چې خوله او پوزه پرې پټ شي. 
وړینګه: ویړه، د ملامتیا پر مهال د خولې یو ډول نیول، د بیلګې په ډول: 
ښاغلي واکمن زورباما ته وړینګه خوله ونیوه. 
پړینګ: ناڅاپي د ژړا پیل کول، بیلګه: او بیا پړینګ په ژړا شو.

وینجاړه: ښايي د ویجاړي اړول شوې بڼه وي او د پورتنۍ وړینګه په مانا ده. 
خرڅوړی: یو دم راپریوتل لکه چې وايې: له پاسه راخرڅوړی شو. 
څړی: هغه لته یا جنډه چې تنور پرې پاکوي او یا هم د انګړ یا خونې د رامښلو یا ګلولو پر مهال کارول کیږي. 
څړه: د کندهار د یوه ملګري په وینا د مجرد یا یوازې په مانا دی. 
شوبله: ځنځه (هزارپا، صدپا)، ټانک.

پټخه: د مڼې له خوړلو وروسته پاته برخه، زړی. 

ژغژغنی: وچه واوره؛ هغه چې نرمې ږلۍ ته ورته وي.

 شدرۍ: هغه توېېدونکې اوبه چې کنګل شي.

ځغځولی، کترې: په غوړيو کې د پسه د لم ډاډه شوې ټوټې

نور بيا…