غزل: رياض الله ماليار

چې حقیقت کې دې د زړه راسره مینه نه وی
که دې په ما باندې زړه سوی راځی ، نو نه دې راځی

وجود یې دلته سترګې یو خوا زړګی بل خوا تللی
داسې چې یار ګونګی ګونګی راځی ، نو نه دې راځی

شپېلۍ به ګونګه شی سندرې ترېنه ورکې به شی
بره سپین غره ته که شپونکی راځی ، نو نه دې راځی

ما په دې لاره کې خوړلی تیندکونه ډېر دی
په دغه لار که کوم سړی راځی ، نو نه دې راځی

خیر دی مالیار به درته ټیټې سترګې ښپو ته پرېوځم
ستا په غرور کې چې کمی ، نو نه دې راځی
.