غزل: مير احمد ياد

مير احمد ياد

غمجن موسم ښه دی نری نری باران ښه دی
او ستا مئین درنه په ځوړند سر روان ښه دی

ستا هم په ما باندې د ” مه کوه ” احسان ښه دی
ما ځان وژلی او په ما باندې تاوان ښه دی.

د ګلابونو ژوند اوربل دی یا د خاورې سکون
د خوشبویۍ فطرت همداسې پریشان ښه دی

ستا د رڼا حجاب داغدار مه شه د سترګو په تور
ستا د لیدو ارمان همدغسې ارمان ښه دی

د هجوم شور ښه دی که ښه دی د زړه شور کې سکون؟
ستاسو کابل ښه؟ که زمونږه بیابان ښه دی؟

تر څو چې پوه نه وي چې جنګ ښه که جانان ښه دی؟
د پښتنو په سر همدا د اور اسمان ښه دی

چرته چې عشق څه وي؟ ښایست څه وي؟ احساس څه وي؟
هلته ژوندون د دغو ټولو نه ارزان ښه دی

ستا د نفرت دنیا که جوړه وي نو جوړه دې وي
زما د مینې کور که وران وي، داسې وران ښه دی

ستا دې وي مخې ته رنګونه تماشې او خلک
او یاد ته خپل ذات د یوسف غوندې زندان ښه دی