غزل:هدايت الرحمن غريبيار

د پردي ښار ، په مزدورو کې زړه چاودلى ښه يم
تا رانه ولي غوښته هر وختي بنګړي صنمه

د يوې سترګې خوب په غيږه کې سحر شو دادى
په ما کې ورک نه شوه د تور ماښام لوګي صنمه

په تيرو شوو پسرليو پسې مه ګرځه خو
ماته مې راکړه زما خپله خوشالي صنمه

ولي مو سر ټيټ کړو د بل د دروازې په خوله کې
ولي مونږ پريښوده د يو خداى بنده ګي صنمه ?

تا څه ليدلې چې باران کې مزدوري څنګه وي
تا څه ليدلي ده وطن کي مجبوري صنمه

يه غريبياره د غربت رنګ يې څيرو کې ښکاري
کاسه نيولي ده لاسو کې هر سړي صنمه