غزل: اسدالله غيرت

اسدالله غيرت

هله زر کوه لاس راکه محبته
دا تيارې راته رڼا که محبته

لاس نيولی مې د خدای تر کوره بوځه
ذندګي راته مانا که محبته

خاموشۍ مې مينتوب کړ بر ارزښته
لږ څه شور خو راپيدا که محبته

مړوندونه په بنګړيو ښه ښکاريږي
ځه ! دردونه دې سيوا که محبته

مودې وشوې بې فايدې مې زړه کې پروت يې
ما غيرت ته ورپخلا که محبته