غزل: سميع الله تړون

سميع الله تړون

کړمه چې نړۍ ته زه ناره د جنګ
ياده مې ده ټوله سپاره د جنګ

دا پاسته عسکر او دا زيږه غرونه
نه دی دا غريب دا بېچاره د جنګ

دومره به دې ستړی کړم چې تښتې به
بیا به رانه غواړې خساره د جنګ

څنګه به زلمي مېدان ته نه راځي
کلي کې ډنګېږي نغاره د جنګ

ستا دنګه ځواني او دا اوږدې څڼې
خدای درته درکړې قواره د جنګ

ته خو ويډیوي کنفرانسونه کړه
زه کومه نېغه ننداره د جنګ

يو مېدان نه ستړی ستړی راغلمه
بل مېدان ته اوځم دوباره د جنګ

ږيره مې په ځوانه ځوانۍ سپینه شوه
سخته ده تړونه ګذاره د جنګ