جنګ زموږ انتخاب ندی خو….

امریکایانو هم د نیویارک د پیښی تر پلمی لاندی په افغانستان یرغل وکړ، پداسی حال کی چی پدی پیښه کی یو افغان هم  برخه نه درلوده.

بیا وروسته کله چی  په المان کی د افغانستان د راتلونکی په هکله غونډه جوړه شوه،  نو د طالبانو نه پرته  ټول ټوپکیان او جنګسالاران غونډی ته دعوت شول.

 

نړیوالی ټولنی چی په سر کی یی امریکا وه،  نه یوازی طالبانو ته دعوت ور نه کړ بلکه د نړیوالو قوانینو خلاف یی د طالبانو ټول مهم قوماندانان، وزیران، معینان او دیپلوماتان په تور لست کی شامل کړل او د هغوی په سر یی  لوړی جایزی اعلان کړی.  د سقوط په اولو ورځو کی به چی چا پټکی په سر و او یا به یی سوچه ږیره درلوده،  نو د هغه ځای ګوانتانامو، بګرام یا پل چرخی و. همدا بی ګناه افغانان نن هم پدی زندانونو کی شپی او ورځی سبا کوی . په تیرو دولسو کلونو کی یی نه  د بشرد حقوقو کوم سازمان غم وخوړ او نه هم افغان دولت یا نړیوالی ټولنی.

 

له بله پلوه،  هغه کسان چی د طالبانو په خلاف جنګ کی ښکیل وو،  د علمی سوانحو یا تعلیمی سویی پرته په لوړو  څو کیو وګمارل شول.  چا چی دوه ټکی انګریزی زده وه هغو ترجمانی ته لاس واچاوه. همدا و چی یو لاس ته دولت د بی ګناه افغانانو نیولو او زورولو ته ادامه ورکړه او بل خوا امریکایانو ړندی بمباری جاری وساتلی.   بیا هغه څه وشول کوم چی د شوروی په خلاف شوی و یعنی افغانانو  مقاومت پیل کړ . ړندی بمباری، بی ګناه وژنو او توقیفونو په افغانانو کی د انتقام سکروټی تازه کولی چی اوس په یو قوی اور بدلی شوی دی. واقعیت دادی چی  په افغانستان کی اوسنی روان مقاومت د یرغلګرو د یرغل  او داخلی لاس پوڅو د ظلم او جنایتونو نتیجه ده.

 

یرغل نه مخکی، امریکی او انډیوالانو یی   مختلف رادیو ستیشنونه  او نوری مطبوعاتی شبکی فعالی کړی. له دی لاری امریکا او متحدینو یی دیموکراسی د آزادی او پرمختګ د حصول یوازنی ذریعی په توګه وړاندی کوله. خو وروستی حقایقو وښودله چی دیموکراسی هم د کور، کالی، ډوډی په څیر تش یو شعار و.

 

داسی رپوټونه هم شته چی هغو ټول هیوادونه چی په افغانستان کی نظامی حضور لری د دولت، ولس او نړیوالی ټولنی نه پټ خپل خپل ځانګړی زندانونه جوړ کړی وو او دی. په دولت کی موجود پاټکیان هم له دوی نه کم نه ول، دوی هم د خپل وس مطابق او د خارجی استخباراتی کړیو په مرسته توقیف خانی جوړی کړی . اوس دا توقیف خانی او دا ټوپکیان په مافیایی ډلو بدل شوی دی.  د دوی د عوایدو ذریعه اوس د افغان تجارانو تښتول، د مخدره توکو قاچاق، غلا او دولتی زمکی غصبول دی. د برتانیی یو پټ زندان چی له دولت او ولس نه پټ ساتل شوی و  څه موده وړاندی د مطبوعاتو له لاری افشاه شو.

 

په قطر کی د سیاسی دفتر د پرانیستنی وروسته،  کرزی ادعا وکړه چی طالبان په افغانستان کی ملک الطوایفی را مینځ ته کول غواړی، خو حقیقت دادی چی  کرزی د سولی د وژلو لپاره  داسی پلمی را مخ ته کوی . له تیرو دولسو کلونو راهیسی په هیواد کی ملک الطوایفی روانه ده .  رئیس جمهور  نه بمباری بندولی شی، نه یو والی ګوښه کولی شی او نه هم شخصی زندانونه تړلی شی. . زموږ ولس ددی ناخوالو په مینځ کی راګیر دی. خو اوس هم بعضی اشخاص دیموکراسی د خپلو حقوقو د تر لاسه کولو او د پرمختګ ذریعه بولی.  د امریکا او د هغو د متحدینو د غلطو او ظالمانه پالیسیو په نتیجه کی اوس دیموکراسی هم د کمونیزم په څیر له ماتی سره مخامخ ده. په سوله ایزه توګه د حقوقو تر لاسه کولو باندی د ولس اعتبار له مینځه تللی او ځی. څو ورځی وړاندی په مصر کی د دوکتور مرسی لری کیدو دا فکر نور هم پیاوړی کړی.