دویم خلیفه عمر فاروق (رضی الله عنه) د شپې چېرته تلی

کتاب: مناقب

ژباړه: م. حمد الله (دانشـمند)

“طلحة بن عبد الله” (رضي الله عنه) فرمایي: یوه شپه عمر(رضي الله عنه) له تیارې نه په استفادې له کوره ووت، زه ور پسې شوم، نوموړی(رضي الله عنه) یو کورته ننووت، چې کله سبا شو، و هاغه کورته و رغلم، ناڅاپه مې سترګې په یوه ړنده او شله بوډۍ و لګېدې، ورته کړه مې: د اسړی(عمر رضی الله عنه) د څه له پاره تا ته راځي؟

بوډۍ راته کړه: ” هغه له فلانکي مهال نه زما کور ته راځي، زما اړینې اړتیاوې پوره کوي، او زما د کور خاورې خزلې د باندې باسي”.

ځان ته مې کړه: مور دي بوره شه اې “طلحة!” ته په عمر(رضي الله عنه) کې د تېروتنو څرک لټوې؟).

ماخذ: [مناقب: ص۶۸، والحدائق: ص ۳۶۴، والحلیة: ۱/۴۸] .
ــــــــــ.ــــــــــ.ـــــــــ.ـــــــــ.ــــــــــ.

له بالا په لیکه رښتینې کیسې نه مونږ لاندې سبق زده کولای شو:

(ا)-  یاد خلیفه (رضي الله عنه) له ریا ځخه په کامله توګه کرکه درلوده.

(ب)- هغه مبارک له لوړ منصب او مقام سره، له زیاتې تواضع (خاکساري) نه برخمن وو.

(ج)- هغه(رضي الله عنه) به د اړو خلکو لازمې اړتیاوې پوره کولې.

(د)- هغه (رضي الله عنه) ډېر ځله د اړو، ضعیفو وګړو خدمت په خپل لاس کړی.

(ه)- امارت/ خلافت یو دروند مسؤلیت دی، لویه حوصله او لوړ مرال غواړي.

(و)- که څوک د ستر مسؤلیت څښتن شي بیا هم د یو فرد په توګه د خیر ښېګڼې و کړنو ته اړ دی.

(ز)- د چا منفي اړخ مه څېړئ، بلکې مثبت لوری یې په پام کې نیسئ.

(ح)- سړی نه یواځې باید بل څوک په ناوړه کړنه ملامت و ګڼي، بلکې خپل ځان ته هم باید د تېروتنې پر مهال د ملامت شخص په توګه خطاب وکړي.
(ط)- او…
له ستر څښتن نه غواړم، چې په یاده “عمري” تګلاره یون را په برخه کړي! او د همدې سپېڅلي بهیر پیروان مو کړي! .