ماته دروازه: عرفان الله  عرفاني

ګرځم  د بلتون  په  سپېره  دښته  کې
ورکه  له  ما ستره  قافله  شوله

زه  خو مې  قسمت  دلته  راوستی  يم
نن  چې  مې  دې  لر کلي  کې  شپه  شوله

نور نو د اجل  تندې  اخيستی  يم
وچه  مو د بر کلي  چينه  شوله

نور مې  له  اغزيو تلې  ډکې  شوې
ډېره  د منزل  لاره  اوږده  شوله

ستوري  شهيدان  دي  لمره  زر راشه
ډېره  انتظار يې  جنازه  شوله

تورې  ورېځې  راغلې  په  اسمان  باندې
ختمه  د سپوږمۍ  نن  فاتحه  شوله

دلته  مينه  وژني  د نفر بچي
دا څومره  نادره  فلسفه  شوله

مات  مې  د قلم  سره  غزل  هم  شو
سهوه  کې  ټپي  رانه  ټپه  شوله

ښکاري ( عرفاني ) باندې  څه  چل  شوی
نن  ترې  ګډه  وډه  ترانه  شوله