غزل: عبدالفتاح فاتح

عبدالفتاح فاتح

ته زما روح یې یاره، ته یې زما ساه د ژوندون
بې له تا څه معنی لری یاره ښکلا د ژوندون

ستا په ښایستو سترګو کی یو جهان خبری پرتې
ما ستا په سترګو کې لیدلې ده رڼا د ژوندون

مورکې ! جار په وچو شونډو دی زما نوم یادوه
قربان ادکې رالیږه ماته دعاء د ژوندون

بیا مې په قبر د یادونو ډیوی مه بلوه
د تش دیدن په تمه تیر شو نن سبا د ژوندون

ته د سپوږمی سکه خور، زه د رڼو ستورو یار
زه لکه درد د مینی ته لکه دوا د ژوندون

د مسافر “فاتح” په یاد یی د ژوند شپه رڼه کړه
زه به یی حق څنګه ادا کړم د لیلا د ژوندون.