غزل/ تپاند زُهاد

کله کله دا غمونه هم ډیر شه وي
چي په سوچ کي مي دلدار اغیار معلوم کړي

چي په سر کي یي د عقل ماغزه نه وي
لوي سړي به وي خبري د ماشوم کړي

چي یوه ګوله د هجریي زه وخورم
بیا مي سور اور په وجود کي ټول ګندوم کړي

ظاهرن به دا سي ښکاري چي ولې دي
په باطن کي به خبري بس د خوم کړي

داسي خلګ پر دنیا ظالمان ډیر دي
چي ( تپاندزُهاد) له یاره څه محروم کړي