نامه کیم جونگ اون به دولت افغانستان

دولت‌مردان محترم افغانستان!

محکومیت‌های صمیمانه شما، که بابت آزمایش موشک‌ها برای ما فرستاده بودید را به صد اخلاص دریافت نمودیم. طوری که شما نیک می‌دانید، من محکومیت‌های از راه دور را دوست ندارم و آن را موثر نمی‌دانم. خواهش دوستانه من این است که منبعد محکومیت‌های‌تان را حضوری برای من برسانید تا کارگر افتد و من نیز افتخار میزبانی از شما را داشته باشم. دو-سه جایی این نامه اگر آبی چکیده و خط‌ها را ناخوانا کرده، به این علت است که من عزادار شوهر عمه‌ام هستم و دارم اشک می‌ریزم. عرض شود این‌که چندی قبل عمه‌ام چوب خلال دندان خود را در گوشه آشپزخانه گذاشته بود تا دوباره استفاده کند، اما شوهر عمه‌ام در وقت پاک کردن آشپزخانه متوجه نشده و آن را در سطل آشغال انداخته بود. این غفلت باعث شد تا شوهر عمه عزیزم گوشت شیرین خود را طعمه سگان درنده بکند و ما را در این دنیای دون تنها بگذارد.

معذرت می‌خواهم اگر از موضوع بیرون شدم و داستان نامربوط شوهر عمه‌ام را برای شما نقل کردم. عزاداری سخت است و آدم هرچقدر جلو دهن خود را بگیرد، نمی‌تواند از قصه کردن چنین داستان غم‌انگیز صرف‌نظر کند.غرض اصلی از این نامه‌نویسی این بود که اگر امکان داشته باشد، دفعه بعد محکومیت خود را به دست شخص وزیر خارجه افغانستان برای من بفرستید. مدتیست سیخ‌های فولادی را در حرارت هسته‌ای گرم کرده‌ام و آماده‌ام تا از کسی با یک کباب چوپان پذیرایی کنم، ولی تاهنوز کسی را که مستحق چنین پذیرایی باشد نیافته‌ام. نمی‌دانم چرا احساس می‌کنم که وزیر خارجه کشور شما آن شخص مستحق است و باید از این کباب لذیذ بخورد.

دوستان عزیز! بیشتر از این وقت گرانبهای شما را نمی‌گیرم و از راه دور و قلب نزدیک همه شما را می‌بوسم. لطفا بیگانگی نکنید و هروقت از این مسیر گذشتید، سری به پیونگ یونگ بزنید و دل غریب مرا شاد کنید. همه شما را به خداوند کریم می‌سپارم.

به امید دیدار

کیم جونگ اون

–

د هشت صبح ورځپاڼي څخه په مننه