ګلبشرې ته پرانيستې ليک/ محمد عليم بسمل

ګلبشرې دبمبار شوي کور په شان يم
نړيدلي مې د زړه ټول ديوالونه
لوټي لوټي يم په خپل وجود کې ښخ يم
کفن کړي مې د خپل وجود ګردونه

اوس هغه دپنجشنبې ماسپښين نه دې
په وطن د ډب ډبنې پيريان ناست دي
شوله خپله ښکلا غم افغانستان ته
په دې ښکلي دبنګنې پيريان ناست دي

دجمعې شپه کې چې ستا دمخ تأثير وو
هغه شپه اوس د ویصال په وینو رنګ ده
عشق زخمي دی او جمال په وينوسور دې
ټپه هم د خد و خال په وينو رنګ ده

ګلبشرې يو داسې ورور مې شهيد شوی
چې ښايسته لکه دستا دټپې بند وو
ګلبشرې زما د ورور ښکلو لېمو کې
دحافظ شيرازي د غزل خوند وو

هديره کې مې د ورور دڅڼو بوی دی
که د ورور غوندې ښکاريږي د ورور قبر
د ورور ياد به په زخمي زړګي کې ساتم
که په سترګو نه جوړيږي د ورور قبر

هغه سپین دسمال زما په وينورنګ شو
چې بسمل دې پرې ليکلې و حسينې
په يوکونج کې يې زخمي زړګې انځور وو
او له غشي راتلې ټکې ټکې وينې

خپلې ماتې دروازې ته خفه نه يم
ګلبشرې ستاپه دسمال پسې خفه يم
په بسمل دقسم حق نه لرې ګرانې
خدای منې چې ديوکال پسې خفه يم