هلمند : شاهد جنایت جنگی تازه امریکا

دوکتور م ، عثمان تره کی
فرانسه

شب دهم فروری سال جاری در فضای بی تفاوتی حلقات داخلی و خارجی مدعی حقوق بشر ، ولسوالی سنگین ولایت هلمند توسط طیارات ب – ۵۲ امریکا بمباردمان شد. درین بمباری بیش از سی تن افراد ملکی از جمله ۱۶زن و طفل کشته شدند.

این جنایت جنگی طبق معمول با عکس العمل اعتراضی صد ها دوکان استخباراتی ( منظور احزاب سیاسی و جامعه مدنی تولیدات سفارت های خارجی است ) ، مواجه نشد. حکومت مردم دشمن و دفتر ملل متحد در کابل با سکوت ازان گذشت.
تداوم جنایت جنگی از سوی امریکا چند پیام میتواند داشته باشد :

– استمرار سیاست ناکام بدماشی و زورگویی توسط حکومت جدید امریکا در شرایطی که مخالفین مسلح آمادگی های لازم برای دوام مذاکره نشان داده اند.

– ایجاد وحشت و ترس در میان مردم ملکی به قصد جلوگیری از استقبال مقاومت مسلح در قرأ و قصبات.

واقعیت اینست که امریکا و متحدین در دسترسی به مقاصد از قبل تعیین شده از راه جنگ مطلقاً ناکام است. زیرا تلفات ملکی به شیوه گذشته ، حساسیت ها را در میان مردم تا سرحد پیوستن به صفوف مخالفین تقویت کرده است. ازین گذشته مخالفین مسلح را به جلب کمک سیاسی و نظامی از کشور های رقیب ائتلاف بین المللی در منطقه انگیزه بخشیده است. مبالغه نخواهد بود هرگاه بگوئیم که طی هر بمباردمان ، امریکا به عمق حفره ایکه مبصرین سیاسی قبرستان امپراتوری ها نامیده است میافزاید تا جایی برای دفن امپراطوری فاتح جنگ سرد تدارک شود. بیک کلمه امریکا خود قبرش را میکند.

در مناسبات بین المللی تحمیل اراده خود بر دیگران جزء اوراق تاریخ شده است. دنیا متوقع بود تا در قرن ۲۱ به امریکا به مثابه مدافع قابل اطمینان ارزش های آزادی و دیموکراسی نگاه کند. از توانمندی نظامی ، اقتصادی و دیپلوماتیک آنکشور برای ایجاد زمینه های ظهور یک جهان فارغ از جنگ ، فقر و بی عدالتی بهره ببرد. با دریغ که امریکا در قیافه یک هیولای هژمونیست و ترس آفرین برای امنیت کشور های کوچک بیدفاع بدل شده است که قصد بلعیدن جهان را ازراه جنگ دارد.

با اندکی تأمل میتوان در قضایای بزرگ ژیوپولتیک در منطقه میان منافع افغانستان و امریکا هم آهنگی های فوری و ضروری ایجاد کرد. روسیه و چین را نیز میتوان شامل معامله ساخت. به شرط آنکه امریکا زورگویی را که به خصوص در افغانستان نتیجه نداده است کنار بگذارد. یعنی جنگ را با سیاست عوض کند.

« پایان »