پسرليه!/ حمدالله حلميار

حمدالله حلميار
پسرلیه! رانه مه غواړه سندرې
په بڼو پېیو د اوښکو مرغلرې

چنارونه د باروتو لمبو وسول
اور وهلې دي د شنو غرونو نښترې

نه هیلۍ شته او نه زاڼې نه کوترې
په هوا ګرځي جنګي هلیکوپترې

پسرلیه! د غمونو دومره زور وو
اوس مو زړونه شول فقط لکه ډبرې

پسرلیه غاټولان شهیدان شوي
بلبلان ورک دي، مرغۍ دي مسافرې

حلمیاره په همدې تمه پاییږو
چې له چا واورو د مینې څو خبرې

حمدالله حلمیار