پښــــتو ادب

الفت جان د مينې محـــــبت درسته جهانه مدني قربان دې له نامـــه شــمه جانانه مدني د هر مومن زړګی ستا په سپیڅلي عشق اباد دی اوهر  مومن ته ګران لــــکه ایمانه مدني ښکلاد محبت چې په کوم زړه کې ستاپرته وي هغه زړګی خوشحال وي په هرآنه مدني ګلاب پر تا سلام کړي اونرګس پرتا سلام په مــینه مــینه ستايئ ...

جانان خدرخېل لالیه نۀ یې د یوې خبرې ماته افسوس راځي په دې خبرې په وړه ژبه راته وکړه کنه لکه توتي وړې وړې خبرې تا وې ارمان به مې د غېږې درشي ارمان مې وکړ د هغې خبرې خدایه دا څۀ ډول لالی دې راکړ دا شخې سترګې او دا مړې خبرې قسم په خدای چې حیران کړی دې ...

پير محمد کاروان پاچا پرېوته له شرنګه په دې ښار کې لاره ورکه له ملنګه په دې ښار کې خړ دېوان په سړکونو کې ولاړ دي د ژوندون ښاپېرۍ تنګه په دې ښار کې په سرو سپینو سره او سپین خلک خرڅېږي کاروبار دې جوړ دی رنګه په دې ښار کې وي وړه بلا خو وایي به چې خورم دې ...

منصور افغان حق وایه ترخه وایه خو ښه وایه هرڅه را ته ووایه خو ښه وایه نه اورمه نه اورم د چا څه څه ټوله راته ته وایه خو ښه وایه بیایې غریو نیولی وایه څه چل دی حال وایه له زړه وایه خو ښه وایه څه چي در نه وغواړمه کله زه ماته نه نه؛ مه وایه خو ښه ...

محمد علي عمري دا ستالمونځ او ستا درواغ په باطن کې یې تور زاغ په دروغو کې پیاوړی پرلمن دې وینم داغ ستاچي زړه کې بهار نشته ګرځې ولې پرشنه باغ هېره کړې دې پښتو ده ستاترخولې وزي کاغ کاغ ته نشه کړې په نشوبه څنګه ښادسي ستا دماغ مږسي چاغ سي ښه ښکاریږي سړی مه سه داسي چاغ ګډوډۍ ...

پير محمد کاروان د ګریوان تڼۍ مې پرې سره له تاره په اغزیو کې پښې یبلې وهم لاره د څپلۍ غربي مې پرې ځمه پښې لوڅې په تڼاکو کې مې ماتې ښیښې لوڅې سل تسبې دانې دانې دي داسې کار دی چې پرون یې ناڅاپي پرې شوی تار دی اخ بېګا د هغه هم تارونه پرې دي د رباب مې ...

اسیر انس حقاني په خپلو ژمنو وفادار یمه نیمګری نه یم زولنو زه د ژوند په خوند پوه کړمه ستړی نه یم واه! د وصال په تکل عمر لنډوم د هجر ژوندی ضمیر لرم، ژوندي یم، خلکو مړی نه یم منم چې زه به د وخت تور یاغي سیلاب کې ګیر یم لا هم د غره په څیر ولاړ یم، ...

عرفان الله عرفاني خواره مورکۍ یې هدیرې لټوي پۀ هر مزار باندې جنډې لټوي د ډرون ګوزار یې تنکی زوی شهید کړ د ورک شهید غوښې، ټوټې لټوي خبره نۀ ده چې دی چېرته خښ دی د وطن غرونۀ او درې لټوي هر یو کتاب تۀ یې په چيغو ژاړي د یادګارو پسې صفحې لټوي چا پسې ویلې مرسیه ده ...

مجیب الرحمن عمر لکه یو کوچنی ماشوم چې د مورجانې په فراق کې معصوم لاس او پښې وهي. چغې او نارې وهي تر څپله مور د خپل محبت څخه خبره کړي. او خپل نا قراره زړه ته تسلي ورکړي. که څه هم ماشوم خپله مور په خپلو سترګو په شعوری ډول نه پیژني. خو بیا هم خپلو سپیڅلو چغو او ...

شفاعت ریحان مرګ او ژوند دی، انقلاب دی، د زړۀ سره! راکړه غېږ، زړۀ مې بې تاب دی، د زړۀ سره! راته و به کړي يوه نړۍ خبرې ماسره زما کتاب دی، د زړۀ سره! بېلتانۀ دي ځار اتله! پر ملا مات کړم په ما هر ساعت عذاب دی، د زړۀ سره! پام چې چوپ نه شې،خوږې خوږې يې وايه ...