د ټیګونو ارشیف : شعر

سید عبیدالله نادر کله په خپل ځان کي ورک ، کله د معنی یمه نه پوهیږم زه څه یم ، څه ښایسته دنیا یمه ځان لـکه ذرې وینم کله ، کایيناتو کي درک د عاجزی لرم، د اوښکو دریا یمه پټ لدې عالمه تل ، ځان سره دردونه وړم داسی راته ښکاری چی، زه دي ته پیدا یمه کله بیخودئ ...

شفاعت ریحان هجر، بېلتون، درد د لالي سړي ته زور ورکوي او بې جانانه زندګي سړي ته زور ورکوي څلور دېواله، ګونګ تصوير، د چا ياغي يادونه د بلا لور شي تنهايي سړي ته زور ورکوي چې پرې پټۍ نه شي د دين يا د وطن زخمونه په خدای بې ځايه قرباني سړي ته زور ورکوي توبه، توبه، پر چا ...

سيد عبيدالله نادر دلته نغښتي ، په هر پاڼی حکمتونه صاحب د ل ته یي، پرانیسـتي دفترونه چي د زړه په ستر ګو، ګورې دي ګلشن ته د عبرت په غـوږو، آوري آوازونه دلته هیڅ شئ، بې حکمـته، پیدا نه دي غواړي فهم د اسرار ، عالي فکرونه عبرت بین، له خارو خسه ټکي اخلي غافلان په تغافل ږدي ، ...

جابر کندهاری ارمان دي د ديدن پر  زړه يو ګل دی راسره خوشبو عطر محل غوندي کوګل دی راسره د ډيرو مينه نه کړمه د ډيرو ساتل ګران دي يو ستا زړه به د ځان کړم دا تکل دی راسره ښکل کړي چي قدم وي ستا ډاډه ورباندي ځمه پرکومه لارچي ستا د موزو پل دی راسره يا دم دمسیحا ...

شفاعت ریحان پر زړۀ لکه اوبۀ شيندم يادونه لپه لپه او څښم پسې ياغي باغي دردونه لپه لپه پرتې راته د چا د بېلتانۀ د اور سکروټې اېږدمه پرې نيمګړي ارمانونه لپه لپه له تا سره مې مينه ده، ځار دا خبره وکړه! پيکي کې به دي ځوړند کړم ګلونه لپه لپه په چا باندې مې پور دی، مازيګر ته ...

شفاعت ریحان زړۀ مې لکه دوه پاڼې ګلاب کړلو تۀ مې ليونۍ! ورپکې ونغښتې دوې درې مې خبرې ورته وکړلې دوې درې مې سلګۍ ورپکې ونغښتې ويني يې د زوی دسمال کې تويي شوې اوښکې يې مورکۍ ورپکې ونغښتې ما سينه اواره کړه او بيا مې نو ستا د ياد ږلۍ ورپکې ونغښتې دوه مې ګلابونه لاس کې ورکړل او ...

سید عبیدالله نادر د عطار نیشاپوری د تذکرةالاولیا څخه عبدالله مبارک حج ته تللی وو ، هلته یي په خوب کې ولیده چې یوه فرشته ورته حاضره شوه ، او عبدالله مبارک ته یی ووییل : چې په شپږ زرو راغلو حاجیانو کې څوک حاجی نشته ، مګر علی بن موفق هغه موچی یا (بوت ګنډونکی)چې په دمشق کې دی ...

شفاعت ریحان تۀ را ياد شې، کړم را غاړي انځورونه ستا د ناستي او ولاړي انځورونه د مسکا په ځای به اوښکې پکې راشي که څوک ما غريب نه غواړي انځورونه خبرياله! نړيوالو ته ښکاره کړه د شهيدې دښتې، شاړي انځورونه دېوال ړنګ وي، ماشومان وي ترېنه لاندې څۀ بلا دردونه ژباړي انځورونه مخ ګلاب، قد دي چنار، سترګې غزل ...

عبدالباري جهاني پرېږده چي د وینو سیند روان وي موږ خوشاله یو ډزي وي لمبې وي افغانان وي موږ خوشاله یو دود وي د باروتو سپینه ورځ یې تیاره کړې وي پورته غلبلې وي ماشومان وي موږ خوشاله یو موږ یې له ازله په دوږخ کي پیدا کړي یو ښاده دي دا خونه د شیطان وي موږ خوشاله یو ورکي ...

شفاعت ریحان اختر شي او په زړۀ دي څوک اباد شي، درته ياد شي ژوندون دي پسې ړنګ پسې برباد شي، درته ياد شي ګلاب دي په پيکي کې ځوانيمرګ شي او شهيد شي ريحان دي لاس کې مړاوی، ارواښاد شي، درته ياد شي د چا د مُسکو شونډو مرغلرو ته شې تږی غربت، مسافري او بل هيواد شي درته ...