د ټیګونو ارشیف : شعر

پير محمد کاروان د ګریوان تڼۍ مې پرې سره له تاره په اغزیو کې پښې یبلې وهم لاره د څپلۍ غربي مې پرې ځمه پښې لوڅې په تڼاکو کې مې ماتې ښیښې لوڅې سل تسبې دانې دانې دي داسې کار دی چې پرون یې ناڅاپي پرې شوی تار دی اخ بېګا د هغه هم تارونه پرې دي د رباب مې ...

شفاعت ریحان مرګ او ژوند دی، انقلاب دی، د زړۀ سره! راکړه غېږ، زړۀ مې بې تاب دی، د زړۀ سره! راته و به کړي يوه نړۍ خبرې ماسره زما کتاب دی، د زړۀ سره! بېلتانۀ دي ځار اتله! پر ملا مات کړم په ما هر ساعت عذاب دی، د زړۀ سره! پام چې چوپ نه شې،خوږې خوږې يې وايه ...

فدا محمد نومير لويه خدايه بختور په مونږ اختر کړې رابهر مو د نفاق له سمندر کړې دواړه لاسه مو اوچت په استدعا دي کور، کهول نه مو نوم ورک د مرور کړې څو لاسونه د ورورۍ يو بل ته ورکړو بختور اختر په مونږه بختور کړې فکر او هوش نه مو کينه او بغض وباسې خيرن زړونه مو په ...

محمد قاسم زهیب د مسلمه امت دعاوې دي دلبره تاته اې زموږ لوړ پوړې طالب مشره برادره تاته   په دې عظیم مسؤولیت او دې عظیم خدمت کې مرسته نصرت د لایزال غواړي له بره تاته   دغه شهید په وینو سور ولس مو سترګي په لار د منصور یاره د عمر راسته وزره تاته   دا چي مسکو کي ...

اسدالله رزين اوس مو روڼ اندي له کورو باسي لګیا دي زړونه له پردو باسي زموږ په فطرت باندي ملنډې وهي وژنې مو وینه له رګو باسي ترقي نه ده دفتنو کارو بار آزادي نه ده یی ځولنو کاروبار ښځه یی موخه ده جامي تری باسي خوشالي نسته د غمو کارو بار دموکراسي ده سرچپه روانه له انسانیت سره دوکه ...

وحيدالله مصلح که لږ د خپل وطن د ځېنو شاعرانو شعرونه ولولو، قاطع اکثريت يې شعاري روان دي، هدف ورک دی، د زلفو جالونه دي او د بعضو شعرونو کې خو د کنځلو ډېرانونه دي، د يو شمېر برنيو پښتنو شاعرانو شعر: طبيعي رنګ نه لري؛ مصنوعي ښکاري، داسې وي لکه په زور يې چې ليکلى وي. لفاظي په کې ...

احسان الله درمل ورځ د ظالمانو د حساب را رسېدلې ده دلته هنګامه د انقلاب را رسېدلې ده ځمکې ورکه نکړه زما وینه، څه غاټول شوله . . . څه هم په جامه کې د ګلاب را رسېدلې ده سپکه چې د لویو دریابونو د څپو کوي څه به وکړي؟ ورکه د حباب را رسېدلې ده ژوند مو تر محشر ...

حکیم الله حکیمي هغه درنه وه په بازارکې یې چکر نه واهه دکورپه بام یې د هوا مارغه هم پَر،نه واهــه د کور انګړ خو دې ترې ونیو خدای دې وشرموه! خوچي سرتوره دې وړه ولې دې ترې سرنه واهه؟ دښمنه ته یې هم والله که دومره سپک بللې د دې ناوړه چلند رأی به یې اکثر نه واهــه چابه ...

شفاعت ریحان زړۀ مې و، خو ومنه په زړۀ مې ورته نه ويل ډېر را باندې ګران و، خو په خولۀ مې ورته نه ويل   څۀ زور  و، چې ستا سترګو پرې خاورې کړ زما ارمان څۀ زغم و، چې ناست ومه او څۀ مې ورته نه ويل   زۀ مې له جانانه! سره دومره خوږ روان وم چې…. ...

سمیع الدین افغاني یو دارآ سړی په لاره کې روان وه ډیر مغروره ،کبرجن مین په ځان وه کوم درویش ورته نظر د لری خواه شو په غرور یې لارې تګ ته په سودا شو ورته یې وویل : غرورنه ښایي انسان ته نه شې ځمکه شق کوای نه ګوري ځان ته انسان نشې رسیدی دا لوړو غرو ته دی ...